2 Dagen Prachtig Denali

De weersverwachting voor maandag is wat sneu, regen, dus we plannen om de bus te skippen, want we hebben toch kaartjes voor n vrij kort tripje dat ons net niet in prime grizzly tundra brengt. Kunnen we lekker uitslapen (het is per slot van rekening vakantie ..), boodschappen doen, haren wassen en relaxed de omgeving van de camp site verkennen. Net als ik het licht uitdoe en we allemaal gaan slapen, besluiten we nog even de buskaartjes voor morgen te checken. Sjips. Morgen niet dat korte tripje maar een langere, en woensdag die korte.. Wij er dus toch maar weer super duper vroeg uit en gereed voor de bus, kan de kaartjes van vandaag niet cancellen, wel die van morgen upgraden. 
Mmmh, nu we er toch uit zijn, let's go. Regen of geen regen, we gaan weer. Zo gezegd en gedaan. Onze oud hollandse 'vooraan in de rij weten te komen te staan' taktiek lukt vandaag niet, een uiterst irritant Amerikaans gezin met heel veel kinderen en twee grootouders kiezen de voorste plekken uit. Maar we zitten best, en gaan weer op pad. De ouwe scharrelbus die niet harder dan ca 25 mph gaat rommelt zich over de onverharde wegen die nu een grote modderboel zijn. Binnen een kwartiertje zie je niets meer door de zijramen... Lekkr is dat..
Toch pikken we nog een uitgebreid wildlife assortiment mee ; diverse elanden, waarvan een aantal mannetjes met prachtige geweien helaas in de verte, rendieren die wat rondhangen, en uiteindelijk weer een grizzly op een berghelling. Micro grizzly.
We hebben geen echte poging gedaan om te wandelen vandaag ; te koud en nat op het eindpunt, en we zijn best moe. In de bus vermaken we ons best, ondanks de modder ramen. Arme opa die voor ons zit heeft volgens mij geen beest gezien ; telkens als er gestopt werd stond hij wat glazig te kijken, 'where ?! Where ?!' Mompelend. En als ie dan eindelijk was opgestaan uit zijn stoel, en zijn hoofd in dezelfde richting had gedraaid als de overige 49 in de bus dan trok de bus weer op en werd hij teruggekwakt op zijn zitting. Arme man, ons voorland :-)) het lukte hem ook een paar keer om zijn vingers in de raam sluitingen te krijgen om het te openen als we iets zagen, maar verder dan dat was m ook niet gegund. ' Everybody saw the bear ?! All take good pictures ?' vroeg de chauffeur dan en hops daar gingen we weer, opa met een van trots (ik heb de raamsluiting toch gevonden..) naar verbaasd gaande blik ( boem daar lig ik weer in mijn stoel..). Who says a bus can't be fun... 

Veel wild, iets minder dan gisteren en enorm veel rendieren in alle mogelijke standen ; hangdieren, stadieren, ligdieren.

Terug op de campsite een lekker bakkie koffie, opgefrist en richting dorpje net buiten t park. Restaurantje zoeken dat we vonden in de vorm van een pizzeria. 4 small pizza's pasten niet op de tafel en we kregen ze al helemaal niet op.. Maar wel lekker. Beetje gesouvenirwinkeld en toen naar bed, poging om er vroeg in te gaan, redelijk gelukt.

Vanochtend blijkt de koelkast t begeven te hebben, geen idee waarom, maar we hebben gelukkig een koelbox als standaard uitrusting van onze woonmobiel. Hapje ontbijt, koffie bij de bus pick up, evenals proviand voor de dag en wederom onze 'first in the bus' taktiek succesvol toegepast, dit keer gingen de meiden gewoon al in de rij van een bus eerder staan... Oh wat moet dat irritant zijn voor anderen maar ja,  we zitten. Het weer is overigens weer verbeterd, met een strak blauwe lucht rijden we wederom het park in.
Gezellige buschauffeuse vandaag, heeft er zin in, zingt de uitleg over het park en de wetenswaardigheden bijna aan elkaar, evenals de ranger die ons bij de ingang van het park begroet. Nog zo'n ultra blij type, geweldig ! Allemaal wilderness 'groupies' hier. Het weer is heerlijk, zon en warm. De dier sightings vallen wat tegen vandaag, een familie 'state bird', de ptarmigan (soort fazant zonder staart) is wel schattig, en we zien weer volop ren-, sta-, loop-, en hangdieren. Mooie grote gewijen op de kop. Eergisteren zat er blijkbaar ook een National Geographic fotograaf bij ons in de bus getuige zijn tweet en foto. 
Op het eindpunt hebben we een bescheiden wandelingetje gemaakt, heuvel op, was wel erg steil, heel erg steil. Maar gaaf toendra landschap. Hadden we dat ook niet soort van in Schotland kunnen vinden ?! Vast wel, maar dan geen beren. Nu ook niet, de berenspray kan in de tas blijven gedurende de tocht, we hoeven niet 'dood te spelen', of 'met luide doch rustige toon' een beer toe te spreken, want wegrennen mag je dus echt niet, dan denken ze dat je voedsel bent.
Fraaie tocht wederom, maar we zien toch Mount McKinley weer niet, het ding creert zijn eigen klimaat / weer, en is ook nu weer in wolken gehuld. Ach, we hebben plaatjes ! (Ze zeggen dat maar 30% van de bezoekers de Mount ziet, een schrale troost .. ((-;)
Na terugkomst met camper de sani dump opgezocht, de dames gedoucht en haren gewassen, en vervolgens naar het dorpje voor een hap eten. Daar zitten we nu, te wachten tot er een tafel vrij komt. En die komt vrij. Heerlijke hap in het Alehouse, gezellig, en bijtijds naar bed.

Vandaag gaan we verder met de tocht, het zonnetje knalt er op los, wij naar Fairbanks, de Stampede trail aantikken en dan vandaaruit met eencirkeltje weer terug naar Anchorage. Tot zover, op naar het volgende internet connectie moment ! Alle liefs van ons, hartstikke leuk om alle reacties te lezen !!