Spirit Bear dag 1

En dan begint vandaag het volgende avontuur van onze vakantie, we gaan naar de Spirit Bear lodge ; van hieruit gaan we iedere dag met gidsen op pad om door het bos en de rivier delta’s te struien op zoek naar beren, wolven en ander gedierte. En natuurlijk de unieke witte ‘spirit bear’.

Om kwart voor acht worden we opgehaald vanuit Shearwater, snel ontbeten in het lokale restaurant ; pancakes, pancakes en french toast, een bak koffie en op de boot voor ongeveer anderhalf uur noordwaarts varen. Het weer is grandioos, knallende zon, vlakke zee. En we scheuren er op los. Die boten hier zijn van aluminium, en voorzien van een paar giga sterke motoren, lijken wel speedboten.  Wij zijn bijna de enige nieuwe gasten vandaag, er is ook een vrouw uit Australie bij.

We hopen onderweg op walvissen maar na een uurtje roept Breg stop stop bear. Hetgeen betekent dat ze een beer gezien heeft. Het is eb en het water staat dus laag, waar de beren graag gebruik van maken om allerlei krabbetjes en ander volk van onder de stenen vandaan te eten.

En inderdaad, een zwarte beer is druk doende de ene na de andere steen ondersteboven te halen en er vanalles tussenuit te snoepen. Trekt zich niets van ons aan. Paar fraaie plaatjes en heerlijke geniet momenten.

Dat begint goed.

In Spirit Bear aangekomen worden we zeer gastvrij ontvangen, de lodge wordt gerund door de first nation community hier, indianen dus, met een niet indiaans management. Tim, die kennen we nog van vorig jaar, zegt hallo, hallo Tim klinkt het in korpershoek koor en we worden aan onze gidsen van de dag voorgesteld, Rye en Charles.

Dan lunch pakketje oppikken, laarzen en zwemvesten en hop daar gaan we. Met captain Moose op de boot, en er gaan nog wat locals mee die hier aan een ‘watchmen’ programma meedoen ; kerels die 2 maanden in een hutje gaan zitten aan een zeearm om te kijken of er geen stropers of jagers op de grizzlies hier afkomen. Hoewel het allemaal indianen land is, zijn de nationale wetten nog zodanig grijs en onduidelijk dat het voor jagers hier niet strikt verboden is. Aan de andere kant, er is ook geen politie of enige infrastructuur anders dan satelliet telefoons, dus als je kwaad wil, wie houd je tegen .. de watchmen dus ..

 Uurtje varen naar Mussel Bay en daar stappen we over in een zodiac, om aan land te gaan. Samen met onze 2 gidsen en de australische tuffen we de rivier monding in, en we zijn nog niet uitgestapt of we zien in de verte al een moeder grizzly met jong door het water rennen, ze rennen hard en de struiken in, dus we zien slechts een glimp.

Glimp en weg. We wandelen door het natte hoge gras naar een goed zichtpunt op de vallei, en nemen daar plaats op een boomstronk. Lunch uit de tas en hap.

Het zonnetje schijnt, wij turen en doen ons best 1 met de omgeving te worden. Of in ons geval, 7 met de omgeving.

Dat schijnt te lukken want na nog geen half uurtje komt er een bruin gevaarte door het hoge gras achter ons aangescharreld. Happend en kauwend, en ons zo nu en dan een blik toewerpend. Wij werpen blikken terug. Het ding komt gewoon doodgemoederd onze kant op, ziet ons zitten maar vind t niet echt spannend. Nou, wij wel dus.

Hij nadert echt tot op zo’n 20-25 meter, en loopt in een cirkeltje om ons heen. Waaauuuuwwww. Het wordt licht klam op de rug maar het lukt ons te blijven staan en hiervan te genieten. We staan pal naast de rivier en als de beer om ons heen gedraaid is en langs de rivier oever onze kant op draait, doen wij gewoon n stapje opzij om m ruimte te geven. Zo schijnt dat veilig te werken. In dit geval klopt dat ook. De beer gaat echter het water in op jacht naar vis. Dit is echt ongelooflijk. We hebben nog nooit zo ongelooflijk dichtbij n grizzly gestaan op gelijke grond, wat n kick zeg !

Het beest scharrelt langs de rivier naar beneden en wij scharrelen na verloop van tijd op de oever mee, en blijven goed zicht houden. Dit is zooo gaaf !

Dit heen en weer gewandel met de beer duurt ongeveer 45 minuten en dan verdwijnt hij stroomopwaarts, langzaam uit het zicht. De adrenaline jaagt door onze lijfjes en de eerste regendruppels vallen. Regenjassen aan en we worden vergezeld van de watchmen die hun cabin in orde hebben gemaakt. Bij dit groepje is ook Doug, een soort opperindiaan die hier een belangrijke rol speelt in het ontwikkelen van de first nation community, o.a. de spirit bear lodge heeft opgezet en zeg maar de lokale berenfluisteraar is. Onder zijn leiding gaan we een stukje verder de vallei in, diep tussen de bomen en struiken, volgen wat beren paden, zien diverse beren ‘rub-trees’ (bomen waar beren zich rechtopstaand tegen aan schuren en allerlei geursignalen achterlaten voor anderen in het kader van territorium afbakening en onderlinge communicatie), Doug wijst ons her en der grote hope berenpoep van verschillende ouderdom en actualiteit, we zien zgn ‘day beds’ waar de heren en dames grizzly graag hun tukje doen, en worden naar een hoger punt langs de rotswand geleid van waaruit we een goed uitzicht op de vallei hebben. Geweldig dit, klauteren over grote stenen, glibberen door stroompjes en voortdurend opletten om niet onderuit te gaan. Is gewoon stoer en zo.

Terwijl we dit doen wijst Doug ons om de haverklap op allerlei plantjes en natuurwetenswaardigheden ; wat de beren eten, wat de lokale indianen eten, welk plantje is goed tegen insecten, welke plantje eetbaar en niet, en al snoepend en kauwend op allerlei geplukt of uitgegraven groenvoer besluiten we deze middag. Man wat heerlijk is dit. We hiken terug de vallei in, naar onze rubberboot en gaan weer aan boord van het moederschip met Moose, die keurig voor anker op ons ligt te wachten.

Wat n waanzinnige dag dit, zo dicht bij een beer, en we hebben t overleefd, en heerlijk spannend gewandeld !

De boottocht terug is over wat ruwer water en we worden flink door elkaar gehusseld, maar een heerlijke maaltijd back in the lodge maakt alles weer helemaal goed. Moe, met rossige koppen van de ultieme buitenlucht schuiven we ons bed in. Morgen om 6 uur op en weer n volgende spannende dag !!