Brooks Lodge dag 2

Als grote leider ben ik dan weer als eerste wakker, en scharrel mijn weg door het kamp om half 7. Op zoek naar koffie. De zon is wat schamel achter wat dunne wolkjes aan het opkomen maar het is heerlijk. Op de een of andere manier is de lucht zo heerlijk puur en fris, het bos ruikt lekker (zeker met een vleugje koffie erbij ..) en de temperatuur is perfect. We wilden deze dag proberen om met een bootje een tochtje naar een andere rivier te maken die vol met zalm en beren schijnt te zitten maar daar is geen plek op. Jammer dan, blijven we gewoon hier want om 6 uur vanavond staat ons transport weer klaar. Ik trek mijn stoute schoenen aan, nu ik er toch uit ben kan ik net zo goed even naar de rivier lopen om te kijken of er wat te zien is. Berenspray met holster uit de fototas en aan de riem en hop daar gaat Korp de Woudloper. T is niet zo ver, maar om op het viewing platform te komen moet je over een houten drijf brug, die met hekken aan weerszijden is afgesloten, zodat er geen beren op de brug kunnen komen. Nog voordat ik de brug bereikt heb zie ik alweer een bruin koppie  in het water verderop ; t is dezelfde beer als gisteren die aan het vissen is en langzaam mijn kant op komt. Geweldig ! Ze heeft me echter meteen in de gaten (ruikt ofwel mijn nog ongewassen koppie of ziet mijn beer spray) en gaat aan de andere oever aan land, om daar wat rond te ritselen. Als ze ver genoeg voorbij de brug is besluit ik de brug op te gaan naar het platform voor een beter zicht. Sta je nl wat hoger. Op het moment dat ik dat doe ploegt Indy door het water naar de kant waar ik net stond. Mmmh, ik heb nu dus een beer tussen mij en mijn ontbijt.

Maar dat duurt niet lang, na een tijdje verdwijnt ze ergens in het struikgewas ver bij mij vandaan en ik hobbel terug. Iedereen wakker ondertussen en ontbijten. De zon schijnt en we gaan meteen met z’n allen naar het platform. Ook nu hoeven we weer niet te lang te wachten tot Indy wederom haar opwachting maakt, Het is zo gaaf om dat beest als een dolle hond te zien rondrennen over land en door het water, spelend en vechtend met dode vissen die ze van de rivier bodem plukt, of gewoon wat willekeurige takken van bomen of struiken. Dat ze eigenlijk helemaal niet zo klein is merken we als ze opeens pal onder ons platform langsrent ; ze staat een stuk hoger op haar poten dan je denkt en er dendert heel wat massa en tanden voorbij. Ze keurt ons echter geen blik waardig. Mensen worden door deze beesten hier niet met voedsel geassocieerd, vandaar ook de strenge eet/ drink en snoep regels, en zijn niet echt interessant voor een beer.

Wat een heerlijke dag hebben we zo ; kop in het zonnetje en die gekke beer cirkelt met tussenpozen van een uurtje of zo, in wijde bogen door de vallei, en geregeld mogen we een stukje show meepakken.

Op  het platform, en aan de andere kant van de brug staan de hele dag Rangers die zodra een beer zich in de buurt van de brug begeeft, de brug afsluiten voor mensen. Da’s op zich wel grappig. Op een gegeven moment kwamen Kaat en Ef eerder bij de brug dan wij, terwijl ze op de brug waren spotten ze de beer in het water vlakbij ; ‘ kijk’ zegt Ef, ‘daar is ie..’ Niemand had m nog opgemerkt op het platform en Kaat en Ef dreigden op de brug vast te komen te zitten. Even flink doorstappen en het veilige platform op. Breg en ik kwamen wat later, net op het moment dat de beer aan onze kant aan land ging. Heel gedecideerd wordt er dan een meter of 50 afstand gehouden en trekt die beer zich dus niets van ons aan ; hij gaat waar hij heen wil, en als je in de weg staat maak je een metertje of 50 ruimte en dan komt t vanzelf goed. Deze zelfde regel hebben ze in Denali maar dan is de voorgeschreven veilige afstand ca 250 meter. In dit park is zo’n regel onmogelijk omdat ze zoveel beren hebben … (in ieder geval in het hoogseizoen dan …)

Vandaag gaan we niet meer door het bos hiken, als we Indy een tijdje niet zien gaan we gewoon andere grappige diertjes fotograferen ; de zalmen die volop in de rivier liggen met hun mooie kleurtjes, en de ‘merganzers’ ; een soort futen die in een familie van 14 op schitterende wijze op vis aan het jagen zijn. Ze zwemmen ogenschijnlijk rustig rond, met de kop vaak halfonderwater turend naar visjes. Als ze dan een school potentieele voeding hebben opgemerkt gaan ze in turbo zwem trappel versnelling achter die vissen aan en duiken onder water om ze te pakken. Erg leuk gezicht. Eenden, grutto achtigen, eksters en zelfs een arend duiken ook even op.

En Indy laat zich een keer of 4 zien vandaag. Fraaie momentjes, gekke beer, beetje ADHD type zeg maar.

Tegen 4 en maakt ze haar laatste ‘appearance’ en dan besluiten wij naar de eetzaal te gaan. Even een colaatje, spelletje dutch blitz en een snack voordat we om 6 uur worden opgehaald.

Klein wandelingetje langs het meer ; in 1917 of zo is hier een enorme vulkaanuitbarsting geweest die het halve schiereiland onder een lag as heeft gelegd, veel dieren en zo dood, een aswolk die een half jaar later de lucht boven de middellandse zee nog zwart kleurde enzo, en dus heel veel lava achting steen hier. Is wel grappig ; het strand ligt er vol mee en als je ze in het water gooit blijven ze drijven, zo licht en luchtig zijn ze.

Ook her en der op het strand geweien ; hoewel er hier momenteel in principe geen elanden of herten zijn. Wellicht van voor de vulkaan uitbarsting ?!

Naar de eetzaal dus, even een colaatje, spelletje dutch blitz en een snack voordat we om 6 uur worden opgehaald. Ik win eindelijk weer eens, er is dus nog gerechtigheid op deze wereld, en het lukt ons ook nog om een hap te eten voor we gaan vliegen. Om 6 uur staat de floatplane weer klaar. Hij vliegt ons dit keer naar een plaatsje met de illustere naam ‘King Salmon’, dat een heus asfalt vliegveld blijkt te hebben waar we in een vliegtuig stappen waar we 40 mensen of zo inkunnen. Groot voor hier ! Zo’n airterminal is dan ook weer een belevenis op zich ; met check in girl, annex koffersjouwer, annex verkeersleider.

Opeens dan weer in Anchorage om half 9. Het lijkt we een week geleden zeg dat we hier stonden …

Wat een heerlijke ervaring was dit weer, in een stukje supernatuur, prachtige dingen gezien, lol gehad en terug naar het Marriott waar we nu liggen. We gaan uitslapen morgen want dan vliegen we tegen 3 uur naar Vancouver, voor aansluiting naar Bella Bella.

Onze Alaska ervaring is bijna ten einde, het Canada deel komt eraan !

Alle liefs van ons !!