Er gromt wat rond de tent, en er dondert ijs naar beneden

Half tien woensdagavond, iedereen ligt in zijn tentje, ik zit naar n kabbelende zee te luisteren en in de verte een continu gerommel en geknal. Geen onweer, maar de Ayalik gletcher waar stukken van afbreken en in de zee vallen. Waanzinnig indrukwekkend. We zien vanaf hier, ongeveer 2,5 km ver, een stukje van de gletscher. Ik kijk ondertussen ook met n schuin oog naar het hoge gras dat achter onze tentjes staat, maar het enige dat er net doorheen geslopen kwam waren een stuk of 6 fretjes of wezels. Wit met bruin, zenuwachtig achter elkaar aanspringend. Ze kwamen me een voor een even bekijken en gingen toen verder met hun missie. Vast heel belangrijke dingen te doen. Wat is dit ongelooflijk bijzonder hier !!

Vanochtend om een uurtje of 6 op, naar de kano business, tasje met droge en thermisch verantwoorde kleding mee, tandenborstel en zelfafbrekend wc papier. Naar de haven, kanos en tassen op een boot en het ruime sop. De telefoon heeft al snel geen bereik meer, da's n goed teken.

We moeten n paar uur varen naar ons drop off punt, de Ayalik baai. Onderweg tot 2 keer toe walvissen, een groepje van 3, en 2. Ze lieten ons hun bultrug zien, spoten wat, en wapperden met hun staart. Prachtig! En op de achtergrond de ene na de andere gletscher. T is wel wat bewolkt, en zo nu en dan miezert t. Maar wat een landschap !

Zeehonden en puffins erbij ( puffin is n grappig vogeltje met oranje grote snavel, papagaai duiker geloof ik), en toen op een keienstrand uit de boot gezet. Tenten, kookgerei en tassen onder een zeil gestopt en meteen in de kano's het water op. Naar de Pedersen gletscher. Het wordt wat donkerder als we langs de kust naar een inham varen, waar ons al langzaam wat blokken ijs tegemoet drijven. Erg ondiep, we gaan in 'single file' achter een van de gidsen aan en slingeren ons richting ijsmassa die we verderop zien dreigen.

Op het moment dat we het meertje indraaien dat zich aan de voet van de gletscher heeft gevormd varen we een knerpend koude ijslucht binnen. Beetje mistig, grote hompen ijs. Wauw wat mooi ! Ijs in alle kleuren recht voor ons, en ineens zitten we er tussen. Ongelooflijk mooi! Doodstil hier, wat een serene rust.

Fotootjes, even aan land voor n snelle lunch en een handje trail mix maar dan snel weer terug want we zijn met het juiste tij naar binnen gegaan en moeten er ook weer uit op t juiste moment. Dat lukt, wel n beetje hoge golven als we eruit komen maar daar wen je aan zeg maar : ogen dicht en peddelen !

Terug gepeddeld naar de tent plek, zeehondjes en zee otters onderweg, en dan hup hup hup tenten opzetten. Wat n keien gaan we op liggen zeg, en wat n kleine survival tentjes... We liggen op een dijkje van keien en stenen die door de gletscher daar zijn achtergelaten. Mbv n paar peddels wordt er n kook tent gemaakt, waar gids Josh een lekkere pasta, zalm en groenten pot weet te maken. Gaat er in als koek. We zijn overigens met 2 gidsen en nog n Italiaanse medetoerist. Gezellig!

Beetje praatje pot, koffie, steentjes gooien en t is opgehouden met miezeren. Wel waterig koud.

We zitten echt op zo'n waanzinnig mooie plek .. Stil, met om de zoveel tijd zwaar gerommel van brekend ijs in de verte, en tegen negenen breekt dan de zon door, s avonds dus. Als iedereen in zijn tentje kruipt blijf ik nog n uurtje zitten, kampwacht zeg maar. Onze gidsen zijn volledig gefocussed op camping 'without a trace', en alles vooral beer onvriendelijk houden , alles met n geurtje in beer containers, zodra er eten of zelfs maar n nootje op een van de keien op t strand valt gaat de kei meteen de zee in. Alle voedsel in beer containers, zelfs tandpasta en zo. En ik zit nu dus de 'berenwacht' te houden.

Ik heb gelukkig niet hoeven poepen, ja sorry, beetje onsmakelijk verhaal maar ook daarvoor hebben we speciale chemische zakjes, soort ruitmte wc, waar je goed in moet mikken. Zit een soort kattenbak vulling in en die lost alles dan op. Wag Bag wordt dat hier genoemd. Iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen Baggie …..

Afwassen en tandenpoetsen doen we op de waterlijn.

Morale is high ! Da's de kreet van gids Trent, de entertainer, de ander, Josh, doet al t kook en pakwerk.

S avonds dus, tegen tienen besluit ik dat er geen beer is langsgeweest, en kruip ook mijn slaapzak in ; thermo shirt aan, lange broek, ik ga het niet koud krijgen. Lig wel strak in de 'bag' zeg.. Even wennen aan alle geluidjes, vogels, waterdieren en zeegeruis. Slapen duurt even maar als ik dan op t punt sta weg te dommelen hoor ik de keien om onze tent; er gaat iemand uit de tent of t is wat anders.. En het is wat anders. Er wordt duidelijk rondgescharreld, zo te horen bij de tent van Effie en Bregje, mmhh, wat te doen, eerst maar bril opzetten en binnentent open. In de aanslag, berenspray uit de houder gehaald en naast me .. Dan nadert het getik onze tent... Ik denk, blijf maar ff liggen ... Pal voor mijn gezicht hoor ik wat geknor en gesnuif, .. Blijf echt ff liggen hoor... En langzaam gaat het geluid langs en voorbij ... Pffff, ik twijfel nog om mijn slaapzak uit te kruipen en de buitentent open te ritsen maar besluit dat dat te veel geluid maakt, ik ben niet interessant voor het snuivende en grommende 'iets' buiten en besluit dat zo te houden. Dan is t stil, houen zo, en slapen.

Dan moet Kaat er om 4 uur nog even uit en ga ik al seen goed kampeerwachter betaamd ermee uit en zit in de aanslag met de pepperspray. Gaat ook allemaal goed.

Wakker worden is n genot; zonnetje komt net op, schijnt, en maakt de hele plek nog bijzonderder. Ontbijt wordt geplukt in de vorm van salmon berries, en pannenkoeken en bacon. Heerlijk ! Maar op de een of andere wijze smaakt echt alles verrukkuluk als je buiten bent. Koffie erbij en laat de dag maar weer kooooommmeeeen !!

De gletscher lijkt vlakbij te liggen, maar t ding is zo belachelijk groot, en over t water lijkt t ook nog ns korter.. We moeten 2,5 km peddelen om er te komen, en hij wordt steeds groter, ijsbrokken drijven ons tegemoet en we zeggen hoi tegen weer wat puffins en zeehonden.

We rollen van t ene fotomoment in t andere, echt adembenemend. En die ijsbrokken in t water blijken ook best trickie; topje van de ijsberg enzo, soms gaan die dingen ineens kantelen en dan schrik je je rot wat er onderhing en ineens omhoog komt. We overleven t allemaal, kunnen de gletcher maar tot op zo'n 700 m afstand naderen, teveel ijs ervoor, en te gevaarlijk, de wand is ongeveer 500 m hoog, en t ding is ongeveer 1,5 km breed.. Prachtig prachtig. Geregeld breken er stukken af, eerst zie je die vallen, pas daarna hoor je het gerommel en gedonder.

We dobberen en peddelen wat rond en tegen 1 uur zijn we terug bij de tenten. Lunch is wederom prima, wraps met vanalles, en we zijn best moe en hebben zwaar verbrande koppen van die paar uurtjes op het ijswater.

Die absolute stilte hier, die overdonderende natuur.. Geweldig, wat n voorrecht om hier te mogen zijn! Als er iemand ooit op zoek is naar de ‘kathedraal van de natuur’ .. dan moet je op deze plek zijn. Plaatst alles weer in het juiste perspectief zeg maar.

Weetje en tip van de dag : we worden hier zo'n beetje gek van de vliegen en muggen ; als je staat is t haast niet te doen. Onder het zeil komt er echter geeneen en hoe grappig ; als je met je arm gestrekt omhoog gaat staan, gaan de meeste vliegen daar ook heen, en uit je gezicht ... Gekke beesten ... En gek gezicht om iedereen zo te zien staan :-)

Terug op de boot naar Seward, donderdagavond nu, wassen (wel lekker na 2 dagen J) en op zoek naar een heerlijk vette hamburger. Die vinden we, kaat en de meiden zijn een zware dissonant in het restaurant dat gevuld wordt door ruige vissers en ander vooral groot en bebaard watervolk .. maar we kijken gewoon grimmig en stoer terug J Mijn baardje begint ook n vormpje aan te nemen .. J

Nu vrijdagochtend, in de Starbucks voor de wifi en blog uploaden, we gaan rijden, terug richting Anchorage, daar dan voorbij en morgen avond willen we in Denali National Park zijn. Daar blijven we dan in principe 4 nachten.

Alles dus super hier, alle liefs !! En tot een volgend internet moment