Kilometers vreten om in Denali te komen

We hebben kilometers gevreten de afgelopen twee dagen. Op vrijdagochtend vanuit Seward in regenachtig weer door de bergen terug naar Anchorage, onderweg even in Girdwood geluncht, was een oud dorpje, maar nu uiterst jupperig ; op zich schattige huisjes, verspreid in het bos, en alle wegen waren gravel. Er stonden aardige paleisjes tussen, maar meer was er niet te doen. Wij dus een lekkere boterham gesmeerd en toen door. Rondom Anchorage was het takke weer. Regenen Regenen, en heel druk op de weg. Effie had nieuwe polaroid film nodig maar die bleek overal uitverkocht ; te populair in onze huidige ‘selfie age’.  We reden van Wallmart naar Wallmart naar Wallgreen en vonden niks ..

Hoe verder we van Anchorage afkwamen hoe rustiger het werd, en dat vonden we best. Zonnetje brak door en in het slaapstadje Wasila besloten we Starbucks te raadplegen voor een opkikkertje. Toen ik de auto parkeerde naast een wat sjofele auto met nog sjofelere inzittenden besloot ik bij de rv te blijven terwijl de dames richting Starbucks gingen. Ik kreeg wat schuine blikken van de sjofelaars, wierp wat schuins terug en ja hoor, ineens stond er een derde sjofelaar die wat kwam kopen. De verkopers in hun auto besloten te gaan, en hun sjofelste klant keek me schaapachtig aan met een hand vol mariuhana. ‘Hey Bro, you smoke ?!’ was zijn inleidende flirt en we raakten wat aan de praat. Charlie (zo stelde hij zich voor) had alle misere van de wereld vandaag over zich heen gekregen en toen hij in de gaten had dat ik uit Holland kwam was het ijs voor hem  gebroken. Op de een of andere manier zijn Hollanders voor iedere junk of blower meteen goeie mensen. Houwen zo, ‘Hi Charlie en Bye Charlie’. Geen behoefte aan nieuwe vrienden zeg maar en Charlie ging op pad met z’n zootje kleren onder z’n arm.

Het volk dat je hier op straat tegenkomt is of super Amerikaans en meer dan 150 kilo wegend, of het zijn totale zwervers. Daartussen door lopen wat toeristen.

Wij maar weer een ‘Target’ ingedoken (het lukte dit keer niet om Kaat buiten te houden dus t werd weer n wat langdurige exercitie ), en verder omhoog richting Denali.

De weg was lang, recht, met veel bomen en huizen en bedrijfjes die op uitdragerijen lijken. Maar echt nul komma nul wildlife. Da's een beetje een tegenvallert, maar ach, verwachtingen moet je gewoon niet te hoog spannen..

Tegen negenen vonden we een prima campsite, langs een riviertje. RV in de park stand, tortellini en als toetje Marshmellows en smores op t kampvuur.

Koude Koude nacht zeg. We besloten het ontbijt in het 20 km verderop gelegen dorpje Talkeetna te nuttigen. En ook in deze missie slaagden we. Wederom een schattig dorpje ; verrassend toeristisch ; bleek te komen door historie en het feit dat de Alaska trein van de Holland Amerika lijn hier stopt. Veel geinige winkeltjes van het type ‘eentje zien is meer dan genoeg’ , en leuke gebouwtjes. Pancakes en Eggs, in het warme zonnetje.

Toen de resterende 150 miles naar Denali. In zo’n camper rij je niet veel harder dan 50 a 60 mijl p uur dus t duurde even. Wat viewpoints onderweg en toen in Denali. We gaan hier 4 nachten kamperen, en in de tussenliggende dagen het park verkennen. Prachtig hier ! Vooral Grizzly en Eland territorium.

We gaan het beleven. Op de weg het park in kregen we dan eindelijk onze eerste glimps wildlife ; in de verte stiefelde een giga grote mannetjes eland door het struikgewas. We kregen alleen een stukje van zijn gewei te zien, meneer was druk gebukt aan het grazen en bewoog zich uiteindelijk van ons af.

Dat smaakt naar meer !

Alle liefs !